خوشه اشک
سواركاري
  
پرش:
قابلیت پرش اسب برای اولین بار در قرن 18 درزمان پرش ازنرده های عمودی و موانع به منظور شکارروباه ها شناخته شد. در واقع روشی که ما امروزه می شناسیم به عنوان نتیجة رقابتهای بین شکارکنندة روباه ها ایجاد شده است .
پرش چیست؟
پرش احتمالا بهترین نوع مسابقه شناخته شده به وسیله FEI بوده که در این مسابقات خانم ها و آقایان به صورت یکسان در تیم های منفرد و یا گروهی با یکدیگر رقابت می کنند. در مسابقات پرش امروزی، سوارکار و اسب در طی یک مسیر از 10 تا 13 مانع عبور می کنند. هدف در طول مسیر، تست کردن مهارت، دقت و نحوة آموزش اسب و سوارکار می باشد. اگر هر بخشی از یک مانع به زمین بیفتد یا اگر اسب از پرش امتناع کند، خطا محسوب شده و برنده مسابقه، اسب و سوارکاری هستند، که حداقل تعداد خطا را داشته باشند و مسیر را در سریعترین زمان کامل کرده و یا اینکه بیشترین تعداد نمره یا امتیاز را بر حسب نوع مسابقه کسب کنند.

رده بندی :

برای بیشتر مسابقات دو نوع جدول رده بندی
A و C استفاده میشود که جدول A دارای کاربرد بیشتری است . هر خطا در طی مسیر دارای مجازات خاصی می باشد. هر بار مانعی به زمین بیفتد یا در صورت اولین امتناع اسب از پرش(توقف اسب درمقابل مانع و یا رد کردن آن)، 4 خطا منظور می شود. در صورت دومین امتناع اسب از پرش و یا افتادن سوارکار، اسب و سوارکار از دور مسابقه حذف می شوند.
رده بندی بر اساس خطاهای بدست آمده انجام می شود. اغلب، چندین سوارکار بدون خطا در پرش وجود خواهد داشت که در این حالت، دو امکان وجود دارد:
اگر مسابقه شامل باراژ ( یک مسیر کوتاه تر با تعداد موانع کمتر) نباشد، شرکت کننده ای که مسیررا درکمترین زمان طی کرده است برنده خواهد بود. اگر مسابقه شامل باراژ باشد، برنده شرکت کننده ای تلقی میشود که دارای خطای کمتری در طی باراژ بوده و در صورتی که خطاها یکسان باشد زمان دومین عامل تعیین کننده خواهد بود.
مسابقاتی که بر اساس جدول
C داوری می شوند، مسابقات سرعت نامیده شده و رده بندی بر اساس زمان انجام می شود. خطاهای ایجاد شده به ثانیه تبدیل شده و به زمان طی کردن مسیر توسط سوارکار اضافه می گردد.
 در مسابقاتی که بر اساس جدول
A می باشد یک زمان مجاز وجود دارد. سوارکارانی که مسیر را در زمان مجاز طی نکنند به ازاء هر 4 ثانیه تجاوز از زمان مجاز یک خطا به آنها تعلق می گیرد. مسابقه بر اساس هر جدولی که برگزار شود یک محدویت زمانی برای مسیری که بایستی طی شود وجود خواهد داشت . تجاوز از زمان محدود منجربه حذف سوارکار خواهد شد.
 
 اسـب دوانـي
اسب دوانی، رشته ای پر سابقه در سوارکاری است که در طی قرون متمادی اجرا می شده است، ارابه رانی، یک مثال از مسابقات سرعت در زمان روم باستان است. در اساطیر تمدنهای مختلف نیز، به مسابقه با اسب بسیار اشاره شده است و راندن ارابه و داشتن اسبهایی جادویی، از ویژگیهای قهرمانان اسطوره به شمار میرود و خود دلیل موجهی برای اهمیت اسب و سوارکاری در تمدنهای باستانی به شمار میرود.
مهمترین شکل اسب دوانی، چابک سواری با اسبهای اصیل یا thoroughbred racing نام دارد و در بسیاری از کشورهای جهان علاقمندانی دارد.
)لازم به توضیح است که نژاد تروبرد، در اصل نژادی ترکیبی است که از ترکیب اسبهایی با ویژگیهای مشخص چون اندام قوی، سرعت، زیبایی، مقاومت و... به دست آمده اند و متخصصان پرورش آنها، با پرداخت مبالغ گزاف، مادیان یا اسب نر خاصی را برای گرفتن نطفه اجاره میکنند تا کره هایی با مشخصات اصلاح شده به دست بیاورند. (
ارابه رانی تک اسبه نیز در ایالات متحده، کانادا، استرالیا، فرانسه، ایتالیا و اسکاندیناوی تا حدی مورد توجه است. مسابقه اسب دوانی برای اسبهای کوچک و قوی که کوارتر هورس quarter horse نامیده میشوند نیز در ایالات متحده طرفداران بسیاری دارد.
امروزه در بسیاری از کشورهای جهان، پرورش، اصلاح نژاد و تربیت اسب و همچنین برگزاری و شرکت در مسابقات اسب دوانی یک فعالیت اقتصادی قابل توجه به شمار می آید و جالب است بدانید که صنعت قمار یکی از حامیان بزرگ آن است، زیرا شرط بندی بر روی اسب، یکی از رایج ترین و به نوعی قابل دسترس ترین انواع قمار به شمار میرود و برای گردانندگان این صنعت بسیار سودآور بوده است.
اسبهای استثنایی و خاص، میتوانند در مسابقات برنده میلیونها دلار شوند و فروش نطفه آنها برای اصلاح نژاد، میلیونها دلار به جیب صاحبانشان سرازیر میکند. سبک مسابقه، مسافت تعیین شده و شیوه برگزاری آنها، بسته به کشوری که برنامه در آن اجرا میشود با یکدیگر تفاوت دارند و کشورهای بسیاری هستند که سبکهای متفاوت اسب دوانی در آنها اجرا میشود.
 برای مثال در انگلستان، مسابقاتی اجرا میشوند که در آنها از مانع استفاده میشود که یا به شکل پرچین و یا خاکریز هستند و به نام مسابقه ملی شکار (National Hunt racing) شهرت دارند، از طرفی مسابقاتی به نام مسابقه یکنواخت یا مسطح (Flat racing) نیز وجود دارد که در مسافت معینی انجام میگیرد و در آن از هیچ مانعی استفاده نمیشود. انگلستان موطن بسیاری از چابک سواران نام آور بوده است که در میان آنها میتوان به گوردون ریچاردز (Gordon Richards) اشاره نمود.
در ایالات متحده، مسابقات اسبدوانی در زمینهای مسطح خاکی یا چمن برگزار میشود که بیشتر آنها هم از نوع چابک سواری با اسبهای اصیل هستند. مسیرهای دیگر مسابقات شامل پیستهای مسابقات کوارتر هورس و اسبدوانی با مانع هستند که البته گاهی به ترکیبی از این سه نوع هم برمیخوریم. مسابقه با نژادهای خاص مانند مسابقه با اسب عربی، در اندازه های محدودتری به چشم میخورد.
 مسابقات اسبدوانی با اسبهای اصیل در مسافتهای مختلف انجام میشود که رایجترین انواع آن 405 فورلانگ معادل 905 متر تا یک و نیم مایل معادل 2414 متر است. پرورش دهندگان اسب با درنظر گرفتن این مسافات، اسبهایی با ترکیب نژتدهای خاص پرورش میدهند که بنا به نوع مسابقه سریع یا مقاوم باشد.
نقطه اوج در مسابقات اسبدوانی آمریکا، به طور سنتی مسابقات اسب دوانی کنتاکی است که همراه با Preakness Stakes و Belmont Stakes، مجموعه Triple Crown را تشکیل میدهند که مسابقات مخصوص اسبهای سه ساله است.
مسابقات چابک سواری تروبرد در آمریکا یک تالار افتخار (Hall of fame) دارد که در آن مجموعه بزرگی از شناسنامه اسبها، چابک سواران و تربیت کنندگان اسب و همچنین عکسها، یادگاریها و وقایع نگارها نگهداری میشود.
با توجه به اینکه توجه علاقمندان سوارکاری و رسانه های خبری بیشتر بر روی موفقیت اسبهای نر در مسابقات و همچنین نژادهای اصیل نر برای اصلاح نژاد متمرکز است، تبلیغات بسیار کمتری بر روی مادیانهای اصیل انجام میگیرد. یکی از این مادیانها، لا ترویین (La Troienne) نام دارد که یکی از باارزش ترین مادیانهای قرن بیستم محسوب میشود و بسیاری از اسبهای قهرمان نژاد تروبرد، از نسل او هستند.
مشهورترین اسب استرالیا فارلپ (Phar Lap) نام دارد که در اصل نیوزیلندی و یک اسب یورتمه رو اصیل و بیار موفق در دهه 60 بود.
 در کانادا، مشهورترین اسب، نورترن دنسر (NorthernDancer) نام داشت که پس از برنده شدن در مسابقه کنتاکی و پریکنس (Preakness)، موفقترین اسب و پدر تروبرد نام گرفت . پسر او که نیژینسکی (Nijinsky) دوم نام دارد نیز دارای شهرت فراوانی است.
یک اسب مشهور دیگر، شرگر (Shergar) نام داشت و در ایرلند که به خاطر تاریخ اسبدوانی خود بسیار شهرت دارد، به مقام قهرمانی مسابقات اسبدوانی تروبرد شد. این اسب در 8 فوریه 1983 دزدیده شد و هرگز یافته نشد.
همه اساتید سواركاری معتقدند كه تا سواركاری هر چقدر هم مستعد اصول و مفاهیم اولیه را به درستی درك نكرده باشد ، نمی تواند ادعا كند كه سواری را به درستی آموخته است .
هرگز هیچ بنائی روی ستونهای لرزان پایدار نیست و اسب و سواری كه خود به درستی به آنچه انجام می دهند واقف نیستند ، قادر نخواهند بود به استعدادهای نهفته در درون خود پی ببرند . به همین دلیل اصول اولیه حاكم بر سواركاران و اسب های پر ش را نه روی مانع بلكه باید روی زمین جستجو كرد .
این اصول عبارتند از : آرام ، مستقیم ، به جلو و در نهایت حركت صحیح روی خط شكسته و قوس ها . كه ابتدا در باره این اصول و پس از آن وابسته گان آنها« تعادل و آهنگ حركت» بحث می كنیم . «گوستاو اشتین برشت» بزرگ استاد ورزشهای سواره آلمان درباره اصول ابتدائی سواركاری می گوید ، اسب خود را مستقیم به جلو هدایت كنید .
 ژنرال «لوت» استاد بلند آوازه فرانسه این اصول را قبول كرده و آرام را بر آن مقدم دانسته ولی می گوید« آرام ، مستقیم به جلو » ، كه جزءجزء این اصول ریشه ای به درازای عمر و تجربه این اساتید و و دیگر بزرگان سواری دارد ، قابل بحث ، گفتگو و تفكر هستند. بعنوان مثال ، باید از خود سوال كنیم كه ابتدا حركت اسب روی خط مستقیم مهم تر است یا تمركز روی اطاعت محض در حركت به جلو .
در حالیكه این اصل ّ حركت به جلو و مستقیم بودن ّ جزء اصول جدائی نا پذیرند نمی توان از اسبی كه اندامش مستقیم نیست توقع داشت به نحو دلخواه به جلو حركت كند ، چرا كه ّكجی« نقص طبیعی » باعث تخریب روند حركت موزون و روان به جلو می شود. در واقع می توان منشاء امتناع اسب از حركت روان و دلخواه به جلو را در كجی ، خصوصیات اخلاقی و ذاتی اسب جستجو كرد و در نظر داشت كه مستقیم نگه داشتن بدن اسبی كه میل ندارد به جلو حركت كند هم ، مشكل است . بنا بر این باید قبل از تصمیم گیری بر تقدم و یا تاخر هر یك از این مقوله ، مشخصات اصولی هر یك و ارتباط آنها با یكدیگر را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرارداد .
مستقیم بودن : در چه حالی اسب كاملا مستقیم است ؟ به عبارت دیگر ، در چه حالتی تمامی ستون فقرات او روی خط مستقیم قرار گرفته است ؟ تشخیص این حالت برای مشاهده كننده ای روی زمین در حال نظاره اسبی در حال ایست ساده است . یعنی اسب مستقیم است یا در ظاهر این گونه بنظر می رسد كه ، چهار پای او روی اضلاع مستطیلی به درستی رسم شده قرار گرفته و وزن او به تساوی روی چهار پایش تقسیم شده باشد.
اما وضعیت اندام اسب زیر پای سوار ، ایستاده یا به هنگام حركت ، متفاوت است . در حركت ستون فقرات انحرافی جانبی دارد و در گام های مختلف چگونگی استقرار دنده ها متفاوت هستند . به هر حال اگر در حركت هر یك از اندامهای حركتی جانبی روی خطی مستقیم در راستای حركت قرار داشته باشند ، می توان گفت اسب مستقیم است . در این حالت باید در نظر داشت كه عرض كپل اسب از سینه او بیشتر است و چنانچه نظاره گر اسبی باشیم كه از روبرو به طرف ما می آید و پاهای جلو ، پاهای عقب را می پوشانند در حالیكه بخش كوچكی از سم پای عقب هم قابل روئیت است ، باید قبول كنیم كه اسب مستقیم است.
از طرف دیگر حالت قرارگیری ما روی زین ،ساده ترین روش برای قضاوت درباره مستقیم بودن اسب به شرطی است كه : وزن به تساوی روی هر نشیمن تقسیم شده باشد ، نشست سوار كار در عمق زین باشد ، هر ساق به تساوی در طرفین اسب آویخته باشند ، حركت متساوی و متعادل هر دو كتف اسب قابل روئیت باشد ، سرو گردن اسب مستقیم و درست در وسط اندام سوار ، گوشها مساوی ، مژه غیر قابل روئیت و دستجلوها به طور كامل به تساوی در هر دو دست قرار گرفته باشند. فقط در این حالت است كه سوار می تواند قاطعانه اسب را مستقیم براند.

نوشته شده در تاريخ شنبه 27 اسفند 1398برچسب:, توسط ehsan

       

ايمني در دجه اول است:
ورزش سواركاري يكي از ورزشهاي پر مخاطره مي باشد و هيچ ارتباطي نيز به اندازه جثه و چگونگي رفتار اسب شما ندارد .
قابل تصور است كه افتادن از يك ارتفاع زياد ، چقدر مي تواند مخاطره آميز باشد و اين اتفاقي است كه گاهي براي بعضي از سواركاران رخ مي دهد .
تا كنون سواركاران زيادي در سراسر دنيا بعلت عدم استفاده از وسائل ايمني مانند كلاه و …. در حين سواركاري دچار صدمات غير قابل جبراني شده اند .
بسياري از سازمانها و انجمنهاي برگزار كننده مسابقات رسمي و بزرگ سواركاري ، كليه شركت كنندگان را بدون در نظر گرفتن شرايط سني و يا مسائل جانبي واداشته اند تا از وسايل ايمني استفاده كنند. در مدارس سواركاري نيز چنين قوانيني حاكم است و هيچ هدفي بجز حفظ سلامت اسب و سواركاران ندارند و مي بايست از اين قوانين متشكر بود .
اغلب سواركاراني كه در حين سواركاري از كلاه استفاده نمي كنند دليلشان اين است كه بدون كلاه راحت ترند و يا كلاه ندارند و اين نوع برخورد با موضوع فقط يك جنبه خودخواهانه بيش ندارد و تا كنون نيز بخت با آنها يار بوده است كه اتفاق جدي برايشان نيافتاده است ولي اتفاق يك بار مي افتد و بعد از آن بايد ديد كه علوم پزشكي در رشته مغز و اعصاب چقدر پيشرفت كرده است و آيا قادر هستند كه مصدوم را نجات دهند يا خير .
امروزه بسياري از كارخانجات وسائل ورزشي ، كلاه هاي ايمني مطمئن و راحتي را ساخته اند كه معمولا در دسترس مي باشند .
چند نكته در مورد استفاده از كلاه ايمني : هميشه كلاه اندازه سر خودتان بخريد بطوري كه كاملا اندازه و متناسب با سر شما باشد ، هيچ گاه كلاه ديگران را قرض نگيريد زيرا ممكن است كه اندازه سر شما نبوده و متعاقب آن كارائي كافي را نداشته باشد .
هميشه بهترين و پيشرفته ترين كلاه ايمني را كه در دسترستان مي باشد تهيه نمائيد ، اگر چنين امكاني براي شما وجود ندارد مي توانيد از فدراسيون مربوطه جهت تهيه اين نوع وسائل كمك بگيريد .
هيچ گاه بدون كلاه سواركاري نكنيد .
- هيچگاه بدون كلاه سوار بر اسب جوان و يا اسبي كه رفتارش قابل پيش بيني نيست نشويد .
كلاه ضرب خورده و مستعمل خود را تعويض نمائيد زيرا آن يكبار وظيفه خود را انجام داده است و اين عمل ممكن است براي بار دوم تكرار نگردد .
در چه موقع اسب ها به الكتروليت ها نياز پيدا مي كنند
اسب در هنگام کارهای شدید ورزشی و یا در آب و هوای گرم به مکمل های الکترولیتی نیاز پیدا می کند. اما به طور کلی می توان گفت در موارد زیر اسب به الکترولیت احتیاج پیدا می کند:
در یک قانون کلی، هرگاه اسب تحت یک فشار(استرس)غیرمعمول قرار گیرد که این فشار می تواند شامل،یک سفر طولانی با اسب کش (درحدود یک ساعت یا بیشتر) باشد به ویژه اگرحیوان به حمل و نقل عادت نداشته باشد،و یا افزایش درجه حرارت محیط تا 37 درجه سانتیگراد یا بیشتر،باشد.
در شرایط آب و هوایی بسیار گرم و مرطوب،خارج کردن گرمای ناشی ازدمای محیط و فعالیت های ورزشی،از بدن بسیار مشکل می شود.
هرگاه اسب شدیدتر یا بیشتر از آنچه که به آن عادت دارد فعالیت داشته باشد.
هرگاه اسب زیاد عرق کرده باشد.
اما دقت داشته باشید که به طور کلی اگراسب تحت فشارهای ورزشی و محیطی نمی باشد،به هیچ وجه قراردادن الکترولیت ها درجیره غذای به جزاستفاده آزاد از نمک توصیه نمی شود،چرا که کلسیم اضافی در جیره عملا" توان انتقال کلسیم از محل ذخیره شده در بدن را در هنگام نیاز مختل می سازد.اما زمانی که از احتیاج حیوان به مکمل های الکترولیتی در زمان فعالیت های پر فشار ،اطمینان ندارید، مکمل را در اختیار حیوان قرار دهید.اگر شما از یک نوع منبع الکترولیتی مناسب با دز(مقدار) لازم استفاده می کنید،بی ضررتر است که آنچه حیوان به آن نیاز ندارد را از جیره او حذف نمایید.
مكمل هاي الكترو ليتي شامل چه عناصري هستند
برای تحقیق در این مورد بهتر است همیشه بر چسب روی این مکمل ها را به دقت بررسی نمایید.به دنبال کلرید و یا ترکیبات استات مثل کلرید سدیم یا استات کلسیم،کلرید پتاسیم باشد که اینگونه عناصر به سرعت جذب بدن اسب می شود.از خرید محصولاتی که در عناصر اولیه خود دی کلسیم فسفات دارند که اسب ها نمی توانند به خوبی آنها را جذب نمایند و همینطور محصولاتی که حاوی شکر،دکستروز یا شربت ذرت هستند،خودداری نمایید.
 نکته بسیار مهمی که باید حتما" به آن توجه داشته باشید این است که باید از خوراندن الکترولیت های که حاوی بیکربنات هستند و اغلب برای اسب هایی که اسهال دارند فرمول بندی می شوند برای اسبهایی که به خاطر فشار و ورزش به مکمل های الکترولیتی احتیاج پیدا می کنند،جلوگیری شود.
اگراسب شما احتیاج به مکمل های الکترولیتی داشت و محصولات تجاری آنها در دسترس نبود،می توان محصول مشابه خانگی آنها را با مخلوط کردن سنگ نمک که بهترین منبع پتاسیم و کلرید می باشد با منبعی ازکلسیم و منیزیم آماده کرد.اگرچه که این محصولات خانگی به خوبی انواع تجاری آماده دربازار،جذب بدن اسب نمی شود.
خمير يا پودر
 اغلب از نوع پودری مکمل ها استفاده می شود به این طریق که مقدار توصیه شده ای از آن را با آب مخلوط می کنیم و برای اینکه طعم بهتری به خود بگیرد می توان از طعم دهنده های مثل انواع ماست های میوه ای استفاده کنیم و مخلوط فوق را توسط یک سرنگ 60 سی سی پلاستیکی بدون سر سرنگ در دهان اسب قرار داد و به حیوان خوراند.همچنین شما می توانید پودر های الکترولیت را مستقیما بر روی غذای اسب بریزید، اگر بخواهید مکمل ها را قبل و یا بعد از سواری در اختیار حیوان قرار دهید (در هنگام سواری از این روش نمی توان استفاده کرد) باید توجه داشته باشید که اسب به مزه آنها عادت داشته باشد و کل غذای خود را بخورد.
همچنین الکترولیت ها به صورت خمیر در سرنگهای یک بار مصرف مخصوص در دز لازم (مشابه خمیر های ضد انگل) در بازارهای خارجی موجود است.عموما" این نوع از الکترولیتها در هر دزنسبت به دز مشابه در نوع پودری خود گران تر می باشد ولی در هنگام سواری های طولانی(استقامت) راحت تر مورد مصرف قرار می گیرد و اما در مورد این نوع از الکترولیت ها نیز حتما" به بر چسب و محتویات داخل آن دقت نمایید.
زمان خوردن الكتروليت ها
یک یا دو ساعت قبل از اینکه اسب تحت فشارهای حمل و نقل یا کار قرار گیرد. بنا بر این بهتر است قبل از بار گیری به حیوان الکترولیت را بخورانید و مجددا" اگر راه طولانی است (حدود یک ساعت یا بیشتر) در هنگام شروع سفر نیز به او الکترولیت دهید.
در خلال فشارهاي طولاني
در سفرهای طولانی،هر سه ساعت یک بار بایستید و به اسب آب بدهید و اجازه دهید تا اسب ادرار کند،چرا که برای اسب ادرار کردن در حال حرکت در اسب کش بسیار سخت است.سپس به او الکترولیت بخورانید.
اگر در سواری های طولانی از نمایشگر های قلب برای اندازه گیری میزان سختی فعالیت و چگونگی طاقت حیوان و جبران ضربان قلب استفاده نمی شود و دما و رطوبت برای اسب به طور غیر طبیعی زیاد است و یا حد کار ار معمول بیشتر است،حتما" اسب به مکمل های الکترولیتی احتیاج پیدا می کند و لازم است هر سه تا چهار ساعت به حیوان ،الکترولیت خورانده شود.
نگهداري از كلاه سواركاري
کلاه های سوارکاری از موادی تجهیز می شوند که عمدتاً به دقت ساخته شده اند ، بنابراین لازم است نهایت دقت را در نگهداری آنها داشته باشیم . هرگز کلاه خود را در معرض دمای شدید هوا یا در معرض نور خورشید و یا در زین خانه سرد و یخ بندان قرار ندهید . کلاهها به گونه ای ساخته شده اند که در برابر خیس شدن مقاوم هستند اما باید بگذارید پس از آن در شرایط طبیعی آرام آرام خشک شوند و هرگز برای خشک کردن آن را روی رادیاتورقرار ندهید . هرگز کلاه خود را در گوشه و کنار باشگاه ول نکنید و یا آن را در بالای دیوار قرار ندهید و یا بر دروازه درب ها آویزان نکنید . در دست خود آن را دور ندهید و در ماشین یا زمین نیاندازید و در معرض دست و پای اسب ها قرار ندهید .در راه مسابقات کلاه خود را هرگز داخل اسب کش قرار ندهید .
بهترین وضعیت حمل کلاه به واسطه یک کیسه پارچه ای مخصوص حمل کلاه ، می باشد که بهتر است زمانی که از آن استفاده نمی شود کلاه با روکش آن در یک جعبه لباس محفوظ بماند. بعد یا قبل از سواری هم می توانید کلاه خود را به چنگک هایی که برای آویزان کردن وسایل تعبیه شده است آویزان نمایید .
یکی از دلایلی که بیشتر افراد از به سر گذاشتن کلاه در بهار و تابستان طفره می روند این است که کلاه در این فصول بسیار گرم هستند و گهگاه بو می گیرند . اما به منظور دفع بو می توان از اسپری های مخصوص این کار که در فروشگاه های لوازم سوارکاری اغلب در دسترس هستند استفاده کرد . همچنین مواد تمیز کننده کلاه نیز در بازار عرضه می شود که برای رهایی یافتن از کثیفی و بد بویی کلاه بسیار مفید هستند . از این مواد برای تمیز کردن سطح خارجی کلاه هم می توان استفاده کرد . آستری های یکبار مصرف نیز برای دور کلاه در ناحیه پیشانی موجود است که پس از هر بار کثیف شدن می توان آستری دیگری را جایگزین و قبلی را دور انداخت .
درون كلاه شما
این کلاه ظاهری سالم دارد ، اما ...
اما از داخل شما می توانید قسمت های آسیب دیده ان را بر اثر زمین خوردن ببینید . لایه های داخلی تقریباً به نصف اندازه واقعی و اصلی خود رسیده اند . این تصویر می تواند به وضوح نشان دهد که چگونه یک کلاه سواری از سر و گردن سوارکار در حوادث سواری حفاظت می نماید اما هرگز یک کلاه دست دوم نمی تواند گزینه مناسبی برای خرید باشد و بعد از هر زمین خوردن جدی و آسیب کلاه باید یک کلاه نو و جدید را جایگزین آن نمود .
1- آستری بهم فشرده پلی سترین (Poly styrene) منبسط
2- پوسته عایق منفذ داردButadiene StyreneAcrylonitrile منبسط با رنگ رویین پوششی زبر
3- نقطه لنگرگاه جلویی سیستم نگهدارنده
4- فوم آسایشی تاج
5- آستر ساتن تاج
6 - پارچه آستری داخلی با خاصیت فتیله ای چسبنده رطوبت
7- فوم گوشه ای پایینی برای اندازه کردن کلاه
8- مش استن لس استیل 304 بافته شده نفوذ دار بادخور عایق
9- نقطه لنگرگاه عقبی سیستم نگهدارنده
10- بالشتک منحصر به فرد گردنی برای محافظت از گردن
جايگزين كردن كلاه جديد
قاعده طلایی در جایگزین کردن کلاه این است که به محض وارد شدن ضربه سختی به کلاه باید آن را عوض کرد و دیگر از آن استفاده نکرد . این ضربه می تواند شامل اصابت آن با زمین یا اصابت آن با سم اسب و یا حتی اصابت آن با موانع باشد .
ممکن است به نظر برسد این صدمات فقط در حوادث سوارکاری و زمین خوردن ها پیش می آیند ، اما به خاطر داشته باشید اگر کلاهتان را به زمین سخت پرتاب کنید .
از طرف دیگر اگر از مدل های قدیمی کلاه استفاده می کنید که دیگر امنیت استاندارد های امروزی را ندارند ، باید کلاه جدیدی را جایگزین نمایید .
اگر کلاه خود را از یک حراجی و یا یک دوست خریده اید که دست دوم بوده است و هیچ نمی دانید که آیا تا به حال به آن کلاه صدمه سختی وارد شده است ، باید کلاهی جدید جایگزین آن نمایید چرا که همیشه سلامتی سر شما با ارزش تر از هزینه ای است که بابت خرید کلاه می پردازید .
 
روش هاي مقيد كردن اسب
انجام معاینه و اقدامات در مانی روی اسب بدون مقید سازی غیر ممکن می باشد و احاطه کافی به روش های مقید سازی ضرورت خاص دارد.اسب قادر به گاز گرفتن ، ضربه زدن با سر،ایستادن روی پاها و ضربه زدن با دست ها،همچنین لگد زدن به صورت جفت یا تک ،که ممکن است مخاطرات زیادی را برای فرد ایجاد کند.برای مقید سازی اسب بهتر است از مهتر اسب نیز استفاده شود تا حیوان آرامش و اطمینان بیشتری کرده و کمتر شرارت کند.باید بدانیم که اسب قادر نیست محدوده خاصی از جلو وعقب خود را ببیند در این محدوده حتی یک شی بزرگ را شاید نبیند.و باید این رو بدانیم که اسب قادر است در حالت ايستاده بخوابد ..
اگر کسی از پشت یا جلو به طور مستقیم و به آرامی و بدون صدا به حیوان نزدیک شود،حیوان غافلگیر می شود و هراسناک..برای جلوگیری از این موضوع باید با یک زاویه 45 درجه یه اسب نزدیک شد و قبل از اینکه به حیوان نزدیک شویم ، به گونه ای حضور خود را به حیوان تفهیم کنیم مثل صدا زدن نام حیوان، تا متوجه حضور ما شود.به طور کلی آنچه گفته شد بدین معنا نیست که اسب ها حیواناتی وحشی و بدطینت اندو یا مهار و تربیت آنها خطرناک است.بلکه به این مفهوم است که در برخورد با این حیوان،جلب اطمینان و ایمنی در درجه اول اهمیت قرار دارد.
در گام اول با مقید کردن کره اسب شروع می کنیم.
            
            
 
مهار كردن كره اسب
مهار کره اسب معمولا بدون تجهیزات مهار کننده انجام می شود..ابتدا آن را در گوشه ای محصور کرده و گردنش را می گیرند، سپس فرد باید با سرعت یک دست خود را دور سینه و دست دیگر را دور ران زیر دم قرار دهد و برای ایمنی بیشتر فرد عامل می تواند زانوان خود را جلوی سینه وپشت مفصل خرگوشی گذاشته و حرکات حیوان را کنترل کند.سپس باید کره اسب را بلند کرده و به پهلو بخوابانند.یعنی دست خود را در حالی که بر پشت حیوان خم شده،دور کمر حیوان حلقه کرده ،آنگاه بین پاهای کره اسب فروبرده، دم حیوان را گرفته و در همین حال شکم کره اسب رابه طرق جلو و پائین فشار داده و می کشد تا به این ترتیب کره اسب به تدریج سست شده و بلاخره بر زمین بنشیند.بعد از افتادن کره اسب باید همچنان دم را در دست نگه داشت و سر و گردن آن را با دست دیگر و فشار دادن زانو کنترل شود.
 
تعادل بين سوار كاري واسب
پريدن با اسب نيازمند زمان مناسب ، تعادل و هماهنگي بين سواركار و اسب دارد .
1. اسب بلندي انتخاب كنيد.اسبها معمولا بلندند و اگر اصيل و با غيرت باشند ميتوان از آنها اسب هاي پرش فوق العاده اي ساخت.
2. به آرامي شروع به حركت كنيد . پرشتان را با قدم رو رفتن روي كاوالتي آغاز كنيد ( 2 تا 4 دفعه دور زمين بچرخيد ) اين عمل به اسب شما كمك ميكند كه تعادل لازم براي پريدن را بدست آورد.
3. اسبتان را با يورتمه روي كاوالتي ببريد . اين كار هماهنگي و تعادل را در اسب شما تقويت ميكند . اسبها نياز دارند قبل ازينكه بپرند راجع به آن بيانديشند و قدم هابشان را در زمانهاي درست و جاهاي مناسب تنظيم كنند .
4. به حالت چهارنعل روي كاوالتي برويد . اسب شما مي آموزد كه زمان مناسب براي پريدن را تشخيص دهد.
5. مانع ها ( كاوالتي ) را بالا ببريد . سطح دوم كاوالتي ها بايد حدود 15 سانتي متر از زمين فاصله داشته باشد.
6. قدم رو ، يورتمه و چهارنعل را در اين ارتفاع انجام دهيد.
7. اگر اسب شما هماهنگي لازم براي سطح دوم را داشت ميتوانيد ارتفاع موانع را افزايش دهيد ، 15 سانتي متر ديگر به ازتفاع مانع اضافه كنيد.
8. قدم رو ، يورتمه و چهارنعل را در ارتفاع 30 سانتي متري كاوالتي ها نيز انجام دهيد .
9. اسبتان را براي پرش آماده كنيد . چهار نعل به طرف مانع كوتاه برويد . دست جلو را شل كنيد ، در زين عقب بنشينيد . قاچ زين را گرفته ( در صورتي كه زين هندي شواريد .م ) و محكم نگه داريد .
نكات و هشدارها :
• پرش را با ارتفاع كم موانع شروع كنيد تا زماني كه اسبتان به راحتي و درست از روي كاوالتي بپرد ، بعد ميتوانيد ارتفاع را افزايش دهيد.
• هميشه در زمان پرش كلاه سواركاري بگذاريد.
• هميشه براي مواقع اضطراري كسي در آن اطراف باشد
طرز صحیح قرار دادن پاها در رکاب و گرفتن دستجلو:
همیشه از سمت چپ به اسب نزدیک شوید از سمت چپ زین بزارید از سمت چپ افسار بزنید و... حالا که ما یک اسب آماده ( زین شده) برای سوار شدن داریم برای سوار شدن در سمت چپ قرار می گیریم! ابتدا باید دقت کنیم همیشه متمایل به پشت حیوان بایستیم با دست راست دستجلو و یال اسب را می گیریم پای چپ را داخل رکاب قرار می دهیم! و با دست راست قاچ عقب زین را و با فشار روی رکاب و با کمک از دست راست خود را بالا کشیده و به آرامی روی زین قرار می گیریم!در اینجا یک نکته است که باید بگم هر گز مثل یه گونی سیب زمینی روی زین خودتونو پرت نکنین! به آرامی فرود بیاید و روی زین بشینید! هرگز خودتون روی زین پرت نکنین و بدون اینکه پا رو در رکاب کنید بالا نروید. اگه پاهایتان به رکاب نمی رسه از همراه بخواهید کمکتون کنه!
 بعد که روی زین نشستید برای پیدا کردن محل درست نشستن بهتر است پاهایتان را از رکاب در آورده و آویزان کنید و دو تا دستهایتان را به دو جهت باز کنید تا در محل درست روی زین قرار بگیرید البته به مرور زمان دیگر احتیاج به این کار نیست چرا که خود به خود درست می شینید..
خوب حالا پاها را در رکاب قرار می دهید..توجه کنید که باید حتما چه درهنگام ایست و چه در هنگام حرکت تنها نوک یا پنجه پا در رکاب قرار گیرد و شما باید پاشنه ها را رو به سمت پائین فشار دهید یعنی تمام وزن بدن باید روی پاشنه پا باشد نه روی پنجه و رکاب..به عبارت دیگه باید پاشنه های پاها پائین تر از رکاب و پنجه قرار گیرد برای راحت تر بودن بهتر است یک کم پاشنه ی پاها را به سمت داخل بچرخانید..
زانو ها چه در هنگام ایست و چه در هنگام حرکت باید به برگه های زید بچسبد .زانو ها نباید از برگ زین فاصله داشته باشد!
خوب دست جلو ها که در هر دو دست قرار دارد باید در هر دو دست به یک اندازه گرفته شود یعنی دو طرف نباید کوتاه یا بلند تر از دست دیگر باشد. باید دست جلوها از میان دو دست عبور کند..یعنی وقتی دست جلوها را در دست گرفتید باید دست را مشت کرده و بچرخانید تا شصت ها به سمت شما و رو به بالا قرار گیرد در حالی که بند دست جلو ها از میان انگشتان شما و از زیر شصت رد می شود.. دست ها رو از آرنج خم کنید و تا نزدیکی زین پائین بیاورید اما نه خیلی پائین!!طوری که اگر یه خط از آرنج شما بکشن به پوزه حیوان متصل شه و در یک راستا قرار بگیرن.. اوایل می توانید دست جلو ها رو تا نزدیکی قاچ جلو پائین بیاورید و با آن اصلاح کنید اشکالی نداره...دو تا دست ها رو با فاصله از هم نگه دارید به هم نچسبانید..زیاد هم فاصله ندید.آرنج را یکم به شکم تان نزدیک کنید اما کامل نچسبانید تا فاصله دو تا دست از هم صحیح قرار بگیره. .دقت کنید دست جلو ها را به یک اندازه بگیرید ..اگر یک اندازه نباشه سر اسب بیشتر به اون سمتی که کوتاه تر کشیده می شه و همیشه کج اه در این حالت اون سمتی که بلند تره را جمع کنید تا سر حیوان راست و صاف شود.
 هرگز وقتی روی زین نشستید قوز نکنید یا خم نشوید حتی در هنگام حرکت!!!کمر باید صاف ه صاف قرار بگیرد روی زین!انگار از پشت به یک صندلی تکیه داده اید.
به حالت پاها توجه کنید تا در حالت صحیح باشد...حالا شما یک پوزیشن صحیح در روی اسب دارید...
برای پیاده شدن: ابتدا پای راست را از رکاب در بیاورید،با دست راست دستجلو ها را جمع کنید و بگیرید و دست چپ را دوباره بیاورید روی قاچ عقب زین و با فشار روی قاچ عقب پای راست را از سمت راست و از عقب به سمت چپ یا خودتان بیاورید.و آنگاه پای چپ رو هم از رکاب خارج کنید و از اسب پایین بیاید..دقت کنید پای راست رو به سمت چپ نچرخانید! هرگز در هنگام پیاده شدن با پای راست به زین فشار نیاورید و یا ضریه نزنید خیلی نرم و راحت از اسب پیاده شوید.به آرامی اینکار رو انجام دهید..چند بار اینکار رو تکرار کنید.
 

نوشته شده در تاريخ شنبه 27 اسفند 1398برچسب:, توسط ehsan

              

چگونه اسب انتخاب كنيم

● اسب‌ تنبل‌:
اسب‌ تنبل‌ سوار را به‌ جنون‌ مي‌كشد. در ابتدا مي‌بايست‌ پي‌برد كه‌ اسب‌ ذاتاً تنبل‌ است‌ يا اين‌ كه‌ دلائلي‌ باعث‌ اين‌ تنبلي‌ است‌. به‌ عنوان‌ مثال‌، ممكن‌ است‌ اسب‌ به‌ آمادگي‌ مطلوب‌ نرسيده‌ باشد. مثلاً چاقِ يا لاغر باشد، بيمار بوده‌ و يا اثرهاي‌ سوار را نمي‌فهمد. بهتر است‌ اسب‌ تنبل‌ را همراه‌ با اسبي‌ چالاك‌ به‌ صحرا ببريم‌. اگر او همچنان‌ ميل‌ به‌ حركت‌ نداشت‌، سوار اثرها را قوي‌تر كند. و در موقع‌ مناسب‌ او ضربات‌ مقطع‌ و شديد شلاِق را به‌ كار خواهد گرفت‌ و اگر اسب‌ به‌ جلو پريد بايد او را نوازش‌ كرد. اين‌ تمرين‌ بايد تا آن‌ جا كه‌ تكرار شود تا اسب‌ منظور سوار را دريافته‌ به‌ سادگي‌ به‌ اثرها جواب‌ دهد. مهم‌ اين‌ است‌ كه‌ سوار اسب‌ را به‌ حركت‌ به‌ جلو وادار كند. او مي‌بايست‌ اين‌ فشارها را به‌ مرور كاهش‌ دهد تا اسب‌ را نسبت‌ به‌ آنها بي‌تفاوت‌ نشود.

● اسب‌ كله‌ شق‌:
اين‌ گونه‌ اسبي‌ قادر به‌ تحرك‌ و اعمال‌ قدرت‌ است‌ و مايل‌ نيست‌ آنها را در خدمت‌ سوار كار بي‌تفاوت‌ بگذارد. و نكته‌ اين‌ جاست‌ كه‌ اسب‌ پي‌ ببرد سوار آنقدرها خبره‌ و مصمم‌ نيست‌. اسب‌ به‌ سرعت‌ به‌ اين‌ موضوع‌ پي‌ برده‌ و سردست‌ مي‌زند و مشكل‌ بتوان‌ اين‌ حركت‌ را از سرش‌ انداخت‌. براي‌ حل‌ اين‌ مشكل‌ سواري‌ مورد نياز است‌ كه‌ به‌ زين‌ چسبيده‌ و بدون‌ اين‌ كه‌ اسب‌ اجازه‌ نافرماني‌ بدهد او را به‌ جلو هدايت‌ كند. به‌ محض‌ اطاعت‌ اسب‌ سوار بايد او را نوازش‌ كرده‌ و اطمينان‌ اسب‌ را جلب‌ كند. به‌ محض‌ اين‌ كه‌ سوار احساس‌ كند اسب‌ مي‌خواهد رم‌ كند و يا سردست‌ بزند، بايد يكي‌ از دستجلوها را كشيده‌ و مانع‌ حركت‌ او شود و دقت‌ كند كه‌ حركت‌ طولاني‌ نباشد، چه‌ ممكن‌ است‌ اسب‌ روي‌ سواركار به‌ غلطد.

نامتناسب‌ بودن‌ اندام:
امروزه‌ اسب‌هايي‌ كه‌ داراي‌ مشكلاتي‌ در اندام‌ هستند به‌ ندرت‌ براي‌ فروش‌ به‌ عنوان‌ اسب‌ ورزشي‌ ارائه‌ مي‌شوند. اگر اين‌ عدم‌ تناسب‌ فقط‌ مربوط‌ به‌ ضعف‌ دست‌ و پاها و مفاصل‌ باشد، با مراقبت‌ و پيگيري‌ و حفاظت‌ مي‌توان‌ اين‌ نقاط‌ ضعيف‌ آنها را همراه‌ با پرورش‌ ساير اندام‌ها پروراند. البته‌ گفتن‌ اين‌ مطلب‌ بسيار ساده‌ و عمل‌ آن‌ بسيار مشكل‌ است‌.

نامتناسب‌ بودن‌ گردن:
امروزه‌ اين‌ اسب‌ها كمتر براي‌ فروش‌ ارائه‌ مي‌شوند. اگر علاوه‌ برنامتناسب‌ بودن‌ گردن‌ فك‌ پايين‌ هم‌ سنگين‌ و بزرگ‌ باشد، احتمال‌ درست‌ كردن‌ چنين‌ اسبي‌ خيلي‌ ضعيف‌ است‌. بزرگي‌ و سنگيني‌ فك‌ پايين‌ به‌ اسب‌ اجازه‌ نمي‌دهد به‌ آبخوري‌ شود. چرا كه‌ استخوان‌ بزرگ‌ فك‌ پايين‌ روي‌ گردن‌ فشار آورده‌ و اجازه‌ فعاليت‌ را از آن‌ مي‌گيرد. من‌ پيشنهاد مي‌كنم‌ با چنين‌ اسبي‌ كار نشود.
بعضي‌ از اشكالات‌ گردن‌ مثل‌ شكستگي‌ از مهره‌ سوم‌ ناشي‌ از دست‌هاي‌ خشن‌ سواركار است‌، به‌ هنگام‌ تربيت‌ اسب‌ جوان‌ يا اسبي‌ كه‌ در اثر بدسواري‌ خراب‌ شده‌ است‌، بايد پيرو همان‌ اصولي‌ بود كه‌ اسب‌ از عقب‌ به‌ جلو درست‌ مي‌شود، نه‌ اين‌ كه‌ روي‌ سر و گردن‌ او فشار آورده‌ و آنها را از كار بياندازيم‌.
اسب‌هايي‌ كه‌ داراي‌ گردن‌ قوي‌ مانندي‌ هستند معمولاً برقرار تماس‌ با دهان‌ آنها مشكل‌ است‌. براي‌ تربيت‌ اين‌ گونه‌ اسب‌ها بايد تلاشي‌ مضاعف‌ داشت‌ و برنامه‌ آموزشي‌ طولاني‌ مدت‌ و سخت‌ از جهت‌ سواركار - براي‌ آنها در نظر گرفت‌. و اگر قصد داشته‌ باشيم‌ آنها را زود به‌ بهره‌برداري‌ برسانيم‌ موجب‌ شكستن‌ گردن‌ از مهره‌ سوم‌ مي‌شويم‌. وقتي‌ كه‌ اسب‌ سرو گردن‌ خود را جلو و پايين‌ كشيده‌ به‌ دنبال‌ آبخوري‌ مي‌رود مي‌توان‌ آموزش‌ او را ادامه‌ داد. اگر از اسبي‌ با اين‌ خصوصيات‌ خيلي‌ زود بخواهيم‌ سرو گردن‌ را افراشته‌ كند، عضلات‌ ناحيه‌ جدوگاه‌ او لق‌تر شده‌ و ديگر اصلاح‌ نمي‌شود.
اين‌ نوع‌ گردن‌ انعطاف‌پذير است‌ مي‌تواند آن‌ را جمع‌ كرد و يا به‌ طرفين‌ انحناء داد كه‌ باعث‌ جابجائي‌ گردن‌ شده‌ و شانه‌ خارج‌ را به‌ طرف‌ خارج‌ متمايل‌ مي‌كند. راندن‌ اين‌ گونه‌ اسب‌ها به‌ جلو بسيار مهم‌ است‌. اگر اسب‌ آبخوري‌ را قبول‌ نمي‌كند، آبخوري‌ كلفت‌تري‌ استفاده‌ كنيد. در حركت‌ روي‌ قوس‌ها اثرهاي‌ دست‌ و وزن‌ و پاي‌ خارج‌ قوي‌تر باشند. براي‌ ريشه‌كني‌ اين‌ نقيصه‌ بايد عضلات‌ زيرين‌ گردن‌ را قوي‌ كرد و با راندن‌ اسب‌ به‌ جلو و واداشتن‌ او براي‌ كشيدن‌ سرو و گردن‌ به‌ جلو و پايين‌ اين‌ امر ميسر است‌. ▪ گردن‌ گوزني‌:
عضلات‌ زيرين‌ اين‌ گونه‌ گردن‌ بسيار بزرگ‌ هستند. براي‌ اسبي‌ اين‌ چنين‌ كشيدن‌ گردن‌ بسيار مشكل‌ است‌. بايد عضلات‌ زيرين‌ گردن‌ را آب‌ كرده‌ و عضلات‌ بالائي‌ را پرورش‌ دهيم‌ و مي‌توان‌ اسب‌ را با بغل‌ بندهايي‌ كه‌ پايين‌تر بسته‌ شده‌اند و يا تعليمي‌ ثابت‌ كه‌ سر او را پايين‌ نگه‌ مي‌دارد سوار شد. اين‌ گونه‌ اسب‌ها كمر منقبض‌ دارند. كار روي‌ كاوالتي‌ و پرشهاي‌ ژيمناستيكي‌ براي‌ نرم‌ كردن‌ كمر آنها بسيار مفيداند.

شكل‌ غلط‌ كمر:
اسب‌هايي‌ كه‌ طول‌ كمر آن‌ها - كوتاه‌ يا بلند - غلط‌ است‌ همواره‌ از آن‌ دسته‌اي‌ نيستند كه‌ براي‌ كار مشكل‌ داشته‌ باشند. اسب‌هايي‌ كه‌ كمر آنها بلند است‌ معمولاً خوش‌ سواري‌ هستند. اگر عضلات‌ كمر آنها بين‌ جدوگاه‌ و تهي‌گاه‌ به‌ خوبي‌ پرورانده‌ شده‌ باشند، مشكلي‌ براي‌ كار نخواهند داشت‌ و برعكس‌ كمربلند و نرم‌ مزيتي‌ است‌ براي‌ تربيت‌ او. به‌ هرحال‌ اگر كمر آنقدر بلند باشد كه‌ پاها نتوانند خود را به‌ مركز ثقل‌ برسانند، طول‌ گام‌ها كوتاه‌ شده‌ و اين‌ گونه‌ اسبها براي‌ درساژ مناسب‌ نيستند، ولي‌ براي‌ پرش‌ و سه‌ روزه‌ مناسب‌ترند، چرا كه‌ در صورت‌ ارتكاب‌ اشتباهي‌، از كمر خود به‌ عنوان‌ ستوني‌ متعال‌ كننده‌ كمك‌ مي‌گيرند. بايد به‌ هنگام‌ شروع‌ آموزش‌ چنين‌ اسبي‌ در نظر داشت‌ كه‌، كمربلند را نمي‌توان‌ با آموزش‌ كوتاه‌ كرد، فقط‌ مي‌توان‌ با نيم‌ توقف‌ و حركت‌هاي‌ انتقالي‌ متوالي‌ در تمرين‌ها شلنگ‌هاي‌ او را كشيده‌تر كرد. ▪ كمر كوتاه‌:
بديهي‌ است‌ كه‌ پاي‌ اين‌ گونه‌ اسب‌ها به‌ راحتي‌ به‌ زيرآمده‌ و تجمع‌ آنها ساده‌تر است‌. از طرف‌ ديگر آنها همواره‌ با مشكل‌ كمر مواجه‌اند. كمر كوتاه‌ نيازمند گردن‌ بلند است‌ تا به‌ نرمش‌ آن‌ كمك‌ كند. اگر طول‌ گردن‌ اسب‌ بلند نباشد در عمل‌ مشكل‌ بتوان‌ پاهاي‌ اسب‌ را به‌ زير كشيد. اين‌ گونه‌ اسب‌ها خوش‌ سواري‌ نيستند. اسب‌هاي‌ كمر كوتاه‌ فقط‌ زماني‌ به‌ حداكثر توان‌ ورزشي‌ مي‌رسند كه‌ سوار توجه‌ خاصي‌ به‌ تمرين‌هاي‌ به‌ جلو و پايين‌ كشنده‌ مبذول‌ كرده‌ و دست‌هاي‌ بسيار نرمي‌ داشته‌ باشد.

اسبي كه‌عقبش‌ بلندترازجلوست‌:
از آن‌ جا كه‌ اسب‌هاي‌ جوان‌ هنوز به‌ كاملترين‌ مرحله‌ رشد نرسيده‌اند، معمولاً عقبشان‌ بلندتر از جلويشان‌ است‌ و در نتيجه‌ وزن‌ روي‌ دستهايشان‌ مي‌افتد. اگر پس‌ از رشد كامل‌ اين‌ نقيصه‌ برطرف‌ نشود اين‌ چنين‌ اسبي‌ براي‌ درساژ مناسب‌ نيست‌. براي‌ پرش‌ نمي‌توان‌ آن‌ را نقص‌ به‌ حساب‌ آورد، چرا كه‌ اسب‌هاي‌ «هالاوآلا» برنده‌ مدال‌هاي‌ المپيك‌ شده‌اند.
در تمرين‌ها نبايد از اين‌ اسبها خواسته‌ شود كه‌ در زمان‌ طولاني‌ با سر پايين‌ و كشيده‌ حركت‌ كننده‌، حتي‌ در زمان‌ استراحت‌ هم‌ بايد براي‌ حفظ‌ تعادل‌ سرو گردن‌ را كمي‌ بالاتر بگيرند.

كپل‌هاي‌ افتاده‌ يا بُز كپل:
زاويه‌ مفاصل‌ خرگوشي‌ اين‌ گونه‌ اسب‌ها حاده‌ است‌ و نمي‌توان‌ آنها را آنقدر پرورش‌ داد كه‌ قوي‌ شده‌ و نهايت‌ فعاليت‌ را داشته‌ باشند. آنها مناسب‌ پرش‌ نيستند و براي‌ درساژ هم‌ بايد با احتياط‌ به‌ طرف‌ آنها رفت‌. اين‌ چنين‌ اسب‌هايي‌، پاهاي‌ خود را به‌ راحتي‌ به‌ زير مي‌كشند ولي‌ فشار مضاعفي‌ روي‌ كمر خود وارد مي‌كنند كه‌ مشكل‌ زاست‌. آنها را همواره‌ بايد با قدرت‌ و حداقل‌ تجمع‌ به‌ جلو حركت‌ داد.

نقص‌ در پاها:
آموزش‌ اين‌ اسب‌ها محتاطانه‌ است‌. سوار كار بايد چگونگي‌ كار با اين‌ اسب‌ها را دقيقاً برنامه‌ريزي‌ كرده‌ باشد. هر دو نقيصه‌ به‌ يكسان‌ فشار بيش‌ از اندازه‌ برروي‌ مفاصل‌ خرگوشي‌ وارد مي‌كنند.
هر دو گونه‌ بايد تمرين‌هاي‌ تجمعي‌ محدود داشته‌ باشند. تجربه‌ به‌ من‌ نشان‌ داده‌ كه‌ با اسب‌ مفصل‌ گاوي‌ مي‌توان‌ بيشتر كار كرد، چرا كه‌ فرسايش‌ اين‌ نوع‌ مفاصل‌ كمتر از بقيه‌ انواع‌ مفاصل‌ خرگوشي‌ هستند.
با تمرين‌هاي‌ روي‌ دو محور و شانه‌ به‌ داخل‌ مي‌توان‌ تعادل‌ برقرار كرد، اما مشكل‌ بتوان‌ به‌ درجاتي‌ از موفقيت‌ اطمينان‌ داشت‌. در جائي‌ كه‌ مي‌توان‌ با اسب‌ سالم‌ كار كرد، بهتر است‌ از كار كردن‌ يا خريدن‌ اسب‌هايي‌ كه‌ مشكل‌ اندامي‌ و اخلاقي‌ دارند بپرهيزيم‌ .

رفتار شناسي اسب  

اگر با اسب سر و کار داریم باید بر رفتار او اشراف داشته باشیم تا از واکنش‌های او در قبال محرک‌های خاص آگاه بوده و زبان گویای اندام او و اصوات هشدار دهنده اش را هم بدانیم . عمده دلیل بر این آگاهی ، ایمنی است برای اجتناب از هر گونه خطر و یا آسیب احتمالی. دیگر ویژگی این آگاهی حفظ سلامت جسم و روان اوست که به موقع از بیماری و یا ناخشنودی او مطلع شده در پی رفع آن برآییم .
روش طبیعی زندگی اسب :
امروزه گله‌های اندکی آنهم در دور افتاده ترین نقاط کره زمین به زندگی ادامه می‌دهند . در این روش زندگی طبیعی و آزادانه ، آنها چراگاهها ، سبزینه زارها ، بوته زارها را برای پیدا کردن آب و غذا درمی‌نوردند . زندگی در گله حافظ امنیت آنها است و این گله را سیلمی‌برتر محافظت می‌کند و احتمال خطر قریب الوقوع را هشدار می‌دهد .
اسب وحشی باید واکنش‌های سریعی داشته باشد تا بتواند به زندگی ادامه دهد . کره‌های نو زائیده شده باید به سرعت سرپا بایستند تا اگر گله رمید ، آنرا همراهی کنند . اسبفقط به هنگامی‌که گیر می‌افتد با لگد ؤ سر دست زدن و یا گاز گرفتن به دفاع بر می‌خیزد. ضامن تنازع بقا در اسب شنوائی خوب ، دید وسیع و سرعت در فرار به هنگام لزوم است .
هنوز هم بسیاری از ویژگی‌های و غرایز اسب‌های وحشی در اهالی‌های امروزی به چشم می‌خورد برای اطلاع از واکنش‌های خاص اسب باید این غرایز و ویژگی را بشناسیم .
وجوه تمایز، مشخصات:
اسب دارای وجوه تمایز و مشخصاتی است که بخشی از طبیعت او هستند . رفتار و روش متمایز زندگی اش او را از سایر موجودات متمایز می‌کند .
اجتماعی بودن :
اسب ها به زندگی در کنار یکدیگر و گاهی در کنار دیگر حیوانات نیازمندند. از زمانی که اسبها به وسیله شکارچیان شکر می‌شدند. زندگی گله وار امنیت آنها را ضمانت می‌کرده است چرا که تعدد ، شانس بقاء را بیشتر کرده ، امنیت بخش بوده و فرار را تسریع می‌کرده است .
ممکن است در اغلب اوقات اسبها را در حال نزاع و درگیری با یکدیگر ببینیم . که این ناشی از خصیصه اجتماعی بودنش است و تنهائی او را خمود و کج خلق می‌کند . اگر اسبی در محوطه ای محصور به تنهائی رها شود ، به وضوح دیده می‌شود که سرآسیمه و شیهه کشان به این طرف و آن طرف دویده و حتی از نرده‌ها می‌پرد تا خود را به دیگران و در کنارشان برساند . بعضی از اسبها از بودن در کنار حیواناتی مثل گاو و گوسفند هم راضی به نظر می‌رسند ولی به ندرت تنهائی را دوست دارند .
این خصیصه اجتماعی بودن ، گاهی موجب دردسر سوارکاران سوار بر اسب‌های جوان و یا به خوبی تربیت نشده می‌شود. ممکن است اسب میل به سواری دادن نداشته و یا سوارآنچنان قاطع نباشد که او را وادار به ترک گروه و یا خروج از محوطه اصطبلنماید . از طرف دیگر ممکن است از این خصیصه در جهت خواسته سوار بهره برداری کرد ، یعنی جوانی نه آنچنان مشتاق را سوار بر اسبی پیر و آموخته به حرکت در مسیری از مسابقه پرش واداشت .
پرسه زنی :
اسب ها در طبیعت به دنبال غذا از مرتعی به مرتع دیگر پرسه زده و چرا می‌کنند. بیشتر اسب‌ها امروزه در حصارها نگهداری می‌شوند ولی این خصیصه را همچنان حفظ کرده اند. ممکن است اسبی در حال چریدن در محلی ناگهان به محل دیگری نقل مکان کند. نکته جالب ، غریزه میل به منزل است که در اسبهای اهلی همچنان به قوت خود باقی است . چه بسا اتفاق افتاده که اسبی رم کرده باسوار یا بدون سوار راهی منزل شده و حتی اگر سوار راه را گم کرده باشد اسب او را به طرف آن رهنمون کرده است . اسبها همیشه با شلنگهای کشیده تری به طرف منزل حرکت می‌کنند.
چرنده:
اسب چرنده ایست که از هر نوع سبزینه ای تغذیه می‌کند . او در ۲۴ ساعت بین ۱۶ تا ۲۰ ساعت بطور پیوسته و کم کم می‌چرد و زمان استراحتش کوتاه است . این نحوه چرای کم کم ، پیوسته خوردن نامیده می‌شود که در این صورت نحوه تغذیه اسبهای اهلی که علوفه مخصوص و در دفعات خاص چرانده می‌شوند با این غریزه متفاوت است .
ساز و کار دفاعی :
بیشتر واکنشهای اسبها بازتاب این حقیقت است که آنها قربانی شکارچیان بوده اند. وسیله دفاعی آنها به ترتیب اولویت فرار و سپس جنگ است. اولین واکنش فرار است و در صورت گیر افتادن به لگد پرانی ، جفتک اندازی و الاکلنگ و سردست زدن می‌پردازند ، که در این حالت از ضربات دست همانند پا استفاده می‌شود .
کنجکاوی:
اسب ها شدیدا کنجکاوند و اغلب برای کشف غیر معمول‌ها به این طرف و آنطرف سر می‌زنند ، از این خصیصه می‌توان برای به دام انداختن اسبهای دست نیافتنی در مزارع استفاده کرد .
قانون سلسله مراتب :
به طریق اولی اسبها آزادی خواه نیستند و به همین دلیل به هنگام زندگی آرام و در صورت هجوم دسته ای گرگ وقت را برای شور درباره فرار کردن یا نکردن تلف نمی‌کنند. در این حالت به تبعیت از رهبری سیلمی‌قالب ، پا به فرار می‌گذارند. این سیلمی‌محافظ گله و راهنمای آنها به طرف آب و علوفه است . در بیشتر اوقات این نقش رهبری را برای اسبهای اهلی ، انسان عهده دار می‌شود. در گله اسبهای وحشی سیلمی‌و یا مادیان قالب عهده دار رهبری است که این رهبریت تحت قانون اطاعت از برتر یا سلسله مراتب قدرت صورت می‌پذیرد و برای عهده دار شدن این نقش قدرت و قاطعیت نقش اساسی ایفا می‌کند .
قانون اطاعت از برتر یا سلسله مراتب برداشته شده از قانون حاکم بر جوامع ماکیان‌هاست که با نوک زدن به یکدیگر برتری خود را به رخ کشیده و ضعیف تر تسلیم شده و تمکین می‌کند.
تقلید:
اسبها از یکدیگر تقلید کرده و از همین طریق عادات بد از قبیل تیک و این پا و آن پا کردن را فرا می‌گیرند .
حافظه قوی:
حافظه اسب به خصوص در مورد تنبیه‌ها دردناک بسیار قوی است . اگر در مقاطعی از طول عمر تربیتی با او بد رفتاری شود ، در شرایط مشابه او تبدیل به موجودی ناخوشایند خواهد شد و بنابراین خوش رفتاری با او از همان بدو شروع به کار و نوجوانی دارای اهمیت بسزائی است .
فهرست صفات ویژه برای به خاطر سپاری: زندگی اجتماعی (گله) ، چرنده ، پرسه زن ، تقلید کننده ، کنجکاوی ، حافظه برتر ، فرار کننده و جنگنده ، تابع قانون اطاعت برتر .
غرایز:
اسبها دارای رفتارهای غریزی قوی ای هستند . این غرایز ارثی اند ، که بصورت بازتاب‌های احساسی به شرائط و عوامل تاثیرگذار تجلی می‌کنند . این بازتاب‌ها را می‌توان در اندام یا بینی آنها مشاهده کرد.
ترس:
در فضای باز اسب ترسیده رم میکند. او به سرعت به دور خود می‌چرخد و بعد فرار می‌کند . گاهی دیده می‌شود که پدیده ای باعث فرار او شده او رمیده و سپس بازگشته و به آن خیره شده است. اگر پدیده آنچنان تهدید کننده نباشد . او با سر به پائین کشیده شده و فرنه کنان در حالیکه همچنان خود را آماده فرار کردن نگه می‌دارد ، به موضوع نزدیک می‌شود .
در حال سواری ممکن است صدائی و یا حرکتی ناگهانی
اسب را به جهیدن به طرف مخالف آن وادارد که اگر خطر ادامه داشته باشد ممکن است به سرعت چرخیده و رم کند.
در اصطبل اسب تا حد ممکن خود را از موضوع مورد ترس دور نگه می‌کند و به گوشه ای از آن پناه می‌برد. سر را بالا میگیرد ، مورد ترسناک را با چشمانی از حدقه درآمده و خیره می‌نگرد ، پره‌های بینی باز شده و فرنه می‌کند ، گوشهایش سیخ و جنبنده اند تا هر صدائی را با سرعت بشنوند. بدن خود را در امتداد موضوع ترسناک نگه داشته و تا می‌تواند آن را بالا کشیده و عضلات خود را منقبض می‌کند .
عصبانیت :
سر را بالا گرفته چشمان را از حدقه بیرون زده و هوشیارند. پره‌های بینی باز شده و فرنه می‌کشد یا صدائی خرخر گونه از بینی خارج می‌کند. گوشهای سیخ ، جنبان و حساسند. اندام کشیده شده و منقیض آماده فرار. اسب ممکن است بلرزد ، رعشه بگیرد و یا عرق کند. ضربان قلبش تندتر می‌شود و به تناوب پهن می‌اندازد.
خشم:
اسب عصبانی سرش را کمی‌پائین می‌گیرد . گوش‌ها را به عقب می‌خواباند. گردن را به جلو می‌کشد. چشمان تنگ می‌شوند ، لب‌ها را برای نشان دادن دندان‌ها از هم باز می‌کند. حالت پرخاش جویانه به خود می‌گیرد و عقب خود را به طرفین می‌چرخاند. ممکن است سعی کند لگد زده و یا گاز بگیرد.
درد:
ضربات دردناک اسب را می‌رماند . اگر گیر بیافتد ، گردنش افراشته چشمان تنگ و ممکن است سردست زده لگد بزند و یا گاز بگیرد .
مهمترین بازتاب ضربه‌های دردناک ماندگاری و خاطره ناخوشایند آنست که ممکن است نه فقط رم کند بلکه با الاکلنگ و یا سردست زدن سوار را به زمین بزند. الاکلنگ واکنشی است در قبال خطری از پشت ، که ممکن است ناشی از پریدن گرگی درند بر پشت
اسبی بوده باشد. الاکلنگ را می‌توان نشانی از شادی یا هیجان هم دانست .
خوشنودی:
اسب در این حالت در آرامش کامل و راحت ، عضلاتش شل ، پوستش شفاف است . گوشهایش به آرامی‌در جستجوی صدا می‌جنبند.
ناخشنودی :
اسب در این حالت در خود فرو رفته ، خمود ، بی روحیه ، بی حال است و یا برخوردی خصمانه دارد. سرش پائین ، چشمان بی حال و نگاه خسته ، گوشها افتاده و پوستش کدر است . ادامه این حالت اسبرا به ناهنجاری‌های درون اصطبل و یا پرخاش جوئی مبتلا می‌کند.
توجه جلب شده:
گردن کمانی ، پره‌های دماغ گشاد ، گوشها جنبان ، بدون انقباض ، چشمان براق ، پوزه به جلو کشیده شده و کنجکاو .
هیجان زده :
سر بالا گرفته می‌شود ، تنفس تند ، پره‌های بینی باز و فرنه کنان ، گوشها سیخ و چشمان براقند. اسب ورجه ورجه کرده و احتمالا الاکلنگ می‌کند ، بدن هوشیار ، دم سیخ و ممکن است عرق کند .
شرارت:
گوشها به عقب ولی نه کاملا خوابیده ، چشمان تنگ با نگاههای معنی دار ، پره‌های دماغ بسته ، اسب ممکن است لگد گاوی و یا از عقب بزند .
بازیگوشی:
ممکن است با دست زمین را بکند . به سرعت حرکت کرده ، دویده شلنگاهیش کوتاه باشد و الاکلنگ کند کره‌ها بیشتر بازی می‌کنند ولی اسبهای مسن هم گاهی از بازیگوشی غافل نیستند.
هوشیاری:
گوشها سیخ و جنبان ، چشم‌ها شفاف و هشیار ، بدن بدون انقباض ولی آماده است .
نبرد بر سر قلمرو:
ممکن است ، با گردن کشیده شده ، به پائین باشد و یا با گردن کمانی به بالا نگه داشته شود. دندان‌ها ممکن است نمایان و لب‌ها تهدید کننده باشند ، گوشها کاملا به عقب خوابیده ، چشمها تنگ و تهدید کننده . بدن کشیده و تهدید کننده ، گاهی با دست زمین را می‌کنند . یا عقب خود را به طرفین می‌چرخانند و آماده لگد زدن هستند .
اصوات:
صدای
اسب می‌تواند مبین احساسات درونی او و یا عملی باشد که در شرف انجام آن است .
شیهه: برای دعوت اسب‌های دیگر و یا وسیله ایست برای جلب توجه ، اغلب این صدا به هنگام جدا شدن کره از مادر شنیده می‌شود .
شیهه ملایم : این نوع صدا به هنگام هیجان و یا ایجاد تنشی شنیده می‌شود .
هرهر: دعوت از
اسبی در نزدیک . اظهار آشنائی با شخص نزدیک شونده و اظهار خوشحالی . به خصوص به هنگام دادن خوراک لذیذ.
صدای خارج شده از دماغ: نشان دهنده هیجان ، خوشحالی است . ممکن است به عنوان اولین علائم ترس هم شنیده شود و یا
اسب خواسته باشد دماغ خود را تمیز کند .
شیهه جیغ مانند: نشان دهنده خشم ، پرخاش جوئی ، ترس و درد است .
فرنه: به هنگام تعیین قلمرو و بو کردن پهن به گوش می‌رسد.
Below: نسق گیری ، معمولا به هنگام درگیری سیلمی‌ها شنیده می‌شود.
جیغ: صدای مادیان به هنگام فحلی و کره‌ها به هنگام بازی است و ممکن است مادیانی به هنگام تنبیه کره اش هم این صدا را خارج کند .
آه: صدائی که می‌تواند نشان دهنده رضایت کامل و یا خستگی باشد .
سواركاران ، پرستاران و اسبداران پس از مدتی که با اسب سر و کار داشته باشند با این صداها به خوبی آشنا شده و آن را به عنوان زبان و بیان اسب تلقی می‌کنند . به عنوان مثال مراقبی با شنیدن صدای جیغ از داخل پادوک اطمینان پیدا می‌کندکه درگیری اتفاق افتاده است .
 

نوشته شده در تاريخ شنبه 27 اسفند 1398برچسب:, توسط ehsan

صفحه قبل 1 صفحه بعد